Mensen helpen hun bestemming te bereiken
“Er loopt een optocht door de tijd
van de schepping tot de eeuwigheid.”
Zo begint het refrein van het lied Ik ben zo vaak opnieuw begonnen van Paul van Vliet, in zijn conference Over Leven (1986-1987).
Mensen zijn onderweg, op reis door het leven.
Op weg naar de eindbestemming van dit leven, op zoek naar het beloofde land. Of in dit leven op zoek naar bestemming, vervulling: een doel om te bereiken, of een doel om te ontdekken.
Soms lopen ze in groepsverband: lopen achter anderen aan, lopen met elkaar mee. Maar soms lopen ze ook alleen, bewust niet met de anderen mee. Soms kiest een mens zijn eigen weg. Met kans op alle gevolgen van dien.
Misschien komt hij alleen te staan.
Maar overleven is voortaan:
zijn eigenwijze weg te gaan,
zijn optocht door de tijd.
Paul van Vliet, Over Leven (1986-1987)
Ezrah: hulp en bijstand
Op die reis, in groepsverband of alleen, kun je allerlei hobbels, moeilijkheden of twijfels tegenkomen – waar je overheen of doorheen moet. In die situaties, waar twijfels en onzekerheid op je af kunnen komen, zoek je dan naar ankers, naar houvast – om er sterker uit te kunnen komen. Niet altijd lukt dat op eigen kracht. Of is je eigen netwerk niet toereikend. Dan kan Ezrah van betekenis zijn.
Ezrah is een Hebreeuws woord. Het is de vrouwelijke vorm van ‘ezèr’, een woord dat ‘hulp’ of ‘bijstand’ betekent. Het element van ‘hulp’ is in het logo verwerkt in de vorm van ‘helpende handen’. Als (mede-)mens vind ik het belangrijk om andere mensen te helpen hun bestemming te bereiken.
Die bestemming kan van alles zijn. Het kan zijn: het einde van de levensreis, het einde van dit leven. Het kan ook zijn: een bestemming ergens op die grote reis door dit leven. Bijvoorbeeld: afscheid nemen van een dierbare die is overleden; kunnen omgaan met tegenslagen in het leven; opheffen van eenzaamheid; gehoord worden; ruimte om stoom te kunnen afblazen – alles wat je nodig hebt om weer (even) verder te kunnen, om er weer (even) tegenaan te kunnen.